Ο σύγχρονος τρόπος ζωής με την αφθονία σε υλικά αγαθά ξεκίνησε με την βιομηχανική επανάσταση στα μέσα του 18ου αιώνα και η μετάβαση αυτή ολοκληρώθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα. Κινητήριος δύναμη στην διαδικασία αυτή υπήρξε ο ατμός ο οποίος παράγονταν με την καύση του άνθρακα. Η Βρετανία όντας η υπερδύναμη της εποχής ήταν η πρωτοπόρος των εξελίξεων και αν και νησί με ότι αυτό συνεπάγεται στην διαθεσιμότητα των απαραίτητων πρώτων υλών, είχε την τύχη να διαθέτει τεράστιες ποσότητες άνθρακα στο υπέδαφος της. Είναι χαρακτηριστικό ότι η παραγωγή άνθρακα στο Ηνωμένο Βασίλειο ήταν διπλάσια στις αρχές του 20ου αιώνα απο την τρίτη Γερμανία, ενώ παγκοσμίως μόνο η οι Ηνωμένες Πολιτείες την ξεπερνούσαν με την αφθονία τους σε πρώτες ύλες.
Πηγή: https://en.wikipedia.org/wiki/History_of_coal_mining#/media/File:British.coalfields.19th.century.jpg
Οι κύριες πηγές άνθρακα στο Ηνωμένο Βασίλειο ήταν στα ΝοτιοΔυτικά απο την Ουαλία και στα Βόρειο Ανατολικά απο την περιοχή του Northumberland. Στα μέσα του 19ου αιώνα κατασκευάζονται τα πρώτα μεταλλικά ατμόπλοια για την μεταφορά άνθρακα, τα λεγόμενα colliers, τα οποία όντας πιο οικονομικά στο κόστος χρήσης και χαμηλότερα ναύλα απο τον σιδηρόδρομο, ξεκινούν τα δρομολόγια στην ανατολική ακτή του Ηνωμένου Βασιλείου για να τροφοδοτήσουν την καρδιά της βιομηχανικής επανάστασης, το Λονδίνο, μέσω του ποταμού Τάμεση. Κατά μήκος των ακτών του κατασκευάζονται 23 σταθμοί παραγωγής ενέργειας για να ικανοποιηθεί η μεγάλη ανάγκη της μητρόπολης σε ηλεκτρισμό, ένας εκ των οποίων είναι και ο σταθμός παραγωγής στο Battersea.
Ο σταθμός παραγωγής ενέργειας του Battersea, ένα απο τα μεγαλύτερα κτίρια από τούβλα στον κόσμο το οποίο την εποχή που λειτούργουσε αποτελούσε έναν απο τους πιο αποδοτικούς σταθμούς παραγωγής ενέργειας στην Ευρώπη. Σε πρώτο πλάνο ένα flat iron collier ξεφορτώνει άνθρακα.
Στις αρχές του 20ου αιώνα το οδικό δίκτυο στην Βρετανία δεν έδινε την δυνατότητα μεταφοράς μέγαλων ποσοτήτων αγαθών, με αποτέλεσμα οι μεταφορές τους να γίνονται με πλοία μέσω των θαλασσών και των πλωτών ποταμών. Το Dagenham στον Τάμεση έδινε την δυνατότητα στο εργοστάσιο της Ford που χτίστηκε εκεί, λόγω του ικανού βάθους του ποταμού, να εφοδιάζεται με όλες τις πρώτες ύλες που χρειάζονταν, κυρίως άνθρακα και ατσάλι, από πλοία χύδην φορτίου.
Πηγή: By Ben Brooksbank, CC BY-SA 2.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=20698142
O John Gray φοίτησε στο Κολλέγιο του Grimsby, τηλεπικοινωνιές στο ναυτικό τμήμα της σχολής. Εκεί εκπαιδεύτηκε σε όλα τα αντικείμενα, όπως τεχνολογία μπαταριών, δέκτες και πομπούς, σήματα Μορς, συσκευές εντοπισμού θέσης.
¨Αφού αποφοίτησε έκανε δύο ταξίδια, χωρίς γαλόνια, ως δόκιμος ασυρματιστής με το τάνκερ SS METHANE PROGRESS της εταιρίας πετρελαιοειδών SHELL και συνέχισε τις σπουδές του στην συντήρηση Ραντάρ.
Πηγή: http://www.shipspotting.com/gallery/photo.php?lid=33615
Όπως μας εξιστορεί ο ίδιος ‘’ενώ δούλευα για την Marconi Marine (MiMco) τον Νοέμβριο του 1971 μου ζητείται να ταξιδέψω με το MV BIRLING μιας και ο ασυρματιστής του βρίσκόταν σε αναρωτική άδεια λόγω μίας εγχείρησης, πρόταση την οποία και αποδέχτηκα αν και αργότερα ανακαλύψα ότι ο συνάδελφος βρίσκοταν κάπου στον Ειρηνικό σε κάποιο πλοίο. Φορτώσαμε άνθρακα στο Jarrow και κατεβήκαμε όλη την Ανατολική ακτή για να εισέλθουμε στον Τάμεση, αν και η ακτή ήταν πάντα ορατή και τα ραδιοβοηθήματα δεν ήταν αναγκαία, στην είσοδος του υπήρχαν πολλά επικίνδυνα σημεία οπότε ίσως τα χρησιμοποιούσαν για να ξέρουν την ακριβή τους θέση. Η πρώτη στάση ήταν στο εργοστάσιο του Dagenham, ενώ η δεύτερη στο Battersea.
Θυμάμαι ότι φτάνοντας στο δεύτερο, ανέβηκα στην αποβάθρα εκφόρτωσης η οποία ήταν μία παλιά ξύλινη κατασκευή με πολλά μεγάλα κενά, το χειρότερο ήταν ότι το σχήμα της ήταν σαν υ και η εσωτερική της πλευρά ήταν οι εισαγωγές νερού του εργοστασίου. Αφού επέζησα αυτής της εμπειρίας κάναμε μερικά ακόμα ταξίδια.
Οι κεραίες και ιστοί του πλοίου καθώς και το φουγάρο ήταν πτυσσόμενα, για να περνάμε κάτω απο τις γέφυρες του Τάμεση. Καθώς κατέβαζα τις κεραίες τηλεπικοινονιών και βρισκόμουν πάνω στα καπάκια του αμπαριού, κάποιος απο το πλήρωμα αποφάσισε να τα ανοίξει, κάτι ιδιαίτερα επικίνδυνο μιάς και θα μπορούσα είτε να συνθλιβώ ανάμεσα τους ή να πέσω μέσα στο αμπάρι το οποίο ήταν γεμάτο άνθρακα.
Βίντεο στο οποία φαίνονται χαρακτηριστικά πως δίπλωναν τα φουγάρα, για να διέλθουν τα πλοία κάτω απο τις γέφυρες του Τάμεση
Πηγή: Youtube: the river thames: episode 3
Ο καπετάνιος φορούσε μία άσπρη στολή καθ’όλη την διάρκεια των τριών μηνών που ταξιδεύαμε, νομίζω ότι κοιμόταν ακόμα και με αυτή, το οτί μεταφέραμε βέβαια άνθρακα δεν βοηθούσε και πολύ στο χρώμα της.
Δεν το εμπιστεύτηκα ποτέ το πλοίο και συνήθιζα να κάθομαι με το σωσίβιο φορεμένο στην πίσω δεξιά πλευρά της γέφυρας, με τον καπετάνιο να με κοιτάει υποτιμητικά για αυτή μου την συνήθεια, σε περίπτωση που θα χρειαζόταν να βγω έξω γρήγορα. Η καμπίνα μου ήταν κάτω απο το κατάστρωμα, με μόνο μια σκάλα για να ανέβω ενώ το παράθυρο της ήταν καλυμμένο με μεταλλική πλάκα καθώς ήταν πολύ κοντά στο επίπεδο της θάλασσας.
Μετά από τρεις μήνες ταξιδιών αποφάσισα ότι ως εδώ, στα γραφεία της εταιρίας τους είπα ότι δεν θα ξανασαλπάρω με το συγκεκριμένο πλοίο και μετά απο έντονη λογομαχία μου πρόσφεραν άλλο μπάρκο. Τελικά έφυγα απο την εταιρία για να συνεχίσω στα τάνκερ με άλλη εταιρία.’’
Το MV BIRLING συνέχισε τα ταξίδια του μέχρι 1983 μετονομασμένο σε ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ οπότε και βυθίστηκε στον Πάνορμο Σκοπέλου. Την υπόλοιπη ιστορία του καθώς και το χρονικό της βύθισης του μπορείτε να την διαβάσετε εδώ: http://www.wreckhistory.com/flat-iron-collier-christoforos/